The Beatles

Mrs. Harrison

To są straszne momenty. Słucham sobie "Got my mind..." albo "Any road", a tu nagle przytomności pozbawia mnie myśl, że George nie żyje.

lovelennon

Jak słucham np.While my guitar... to w pewnym momencie jakby coś mnie zatykało. Zero przytomności, zero oddechu, zero uczuć, tylko świadomość, że tego człowieka nie ma, że zniknął. To tak jakby samemu zginąć. Ta świadomość jest najgorsza. Tylko ja przeżywam śmierć Johna i Georga wiele razy. Chciałabym mieć to za sobą, ale ta strata jest jak bumerang, wyjątkowo wredny bumerang, wracający w najgorszych momentach. Kiedy jest mi źle po prostu to do mnie wraca...

(Napisałam "wredny bumerang"? Przepraszam, ale mnie poniosło)

Cissy.

A ja wierzę, że on wciąż jest, w naszych sercach, w swojej gitarze, w Dhanim, gdzieś, w atmosferze - JEST i BĘDZIE kiedy tylko go potrzebuję. Wesoly

Mrs. Harrison

W czajniku (ten taki osad z kamienia na dnie - to właśnie George. Przypłynął z Gangesu)

Magda McCa

Kilka razy mi się zdarzyło to przeżywać...okropne uczucie.
(Czyli czasami zdarza mi się George'a wypić w parze z herbatą Jezyk

Następnym razem do niego pomacham).

Gość

zawsze jak słucham "While my guitar gently weeps", to za każdym razem ryczę. Za każdym! To jedyna piosenka przy, której płaczę. Wtedy wraca to, że ten wspaniały człowiek, który zawsze był moim wzorem, już nie żyję. To straszne...

Mrs. Harrison

...

Jestem zbyt smutna i rozbita dziś, żeby napisać cokolwiek mądrego.

Still his guitar gently weeps... [*]

lennon-freak

Ech... Tears in heaven...
Nie no, na bank robią balangę...

Gandalf

Dzisiejszy dzień jest dla mnie niezwykle smutny i pełen refleksji. George jest prawdopodobnie jedyną osobą, którą mogłabym nazwać moim prawdziwym idolem i wzorem. Quiet Beatle, który jednak wcale nie był cichy, dusza towarzystwa, do końca pozostał sobą. Miał też wspaniałe poczucie humoru, dlatego dziś chciałam zadedykować mu kawałek piosenki:
Life's a laugh and death's a joke it's true.
You'll see it's all a show.
Keep 'em laughing as you go.
Just remember that the last laugh is on you.

Nie sądzę, żeby George chciał, żebyśmy się dziś smucili. I choć ja osobiście niewiele mogę na mój smutek poradzić, staram się myśli o jego śmierci zastąpić wspominaniem jego życia i tego, co w nim osiągnął.
Osobiście mam nadzieję, że gdyby mógł dziś coś do mnie powiedzieć, byłoby to Pythonowe "Cheer up, you old bugger. Come on, give us a grin!" Staram się, George, naprawdę się staram Wesoly

See you in my dreams Wesoly

Joga

Masz rację, gandalf, George by nie chciał, żebyśmy się smucili. Na pewno jest w lepszym świecie i teraz patrzy na nas i śmieje się z tego, że się smucimy.
Kocham Cię George, nawet nie wiesz jak jesteś dla mnie ważny

Lennonka

Szczerze mówiąc zapomniałam, że dzisiaj jest rocznica.
Ale dzięki mojej sklerozie mogłam się przekonać, że George naprawdę jest z nami duchem, ponieważ przez pół dnia oglądam Jego zdjęcia, urywki filmów z Nim, słucham Jego mistrzowskich piosenek... To znaczy, że jednak chciał się o sobie przypomnieć Wesoly

Kochamy Cię, George!

Do zobaczenia...

Marta Harrison

Magda McCa

O tak, myślę że komentarz Marty dokładnie oddaje mój stan.

Po prostu, my sweet lord...

Mrs. Harrison

Dzisiaj zdałam sobie sprawę, że poznałam Pana Turka 29 listopada. Myślicie, że George znów wtyka te swoje długie paluchy w moje życie? Laughing

Już znalazł mi sens życia, wybrał studia i pracę, a teraz wybiera partnerów? Laughing

Nie mam nic do powiedzenia...

Gandalf

Wiedziałam, że nie można mu pozwolić na zbyt wiele, bo potem się rozkręca i nie idzie się go pozbyć.