The Beatles

Mrs. Harrison

Nea, mądrze powiedziane, mogę się z pełnym spokojem podpisać pod Twoimi słowami wszystkimi mackami Laughing

Przez pewien czas chciałam naprawić moją opinię o Yoko, dużo o niej przeczytałam i... nic się nie zmieniło, nie trawię babska i tak już zostanie Wesoly

manea

Apple

A pamiętasz Werciu w tej książce, którą czytałyśmy było napisane, że Yoko zjawiła się akurat, kiedy Johny szukał samego siebie w tej całej wrzawie wokół Beatli, myślę, że ona mu trochę pomogła się odnaleźć. I chyba jak na razie tyle mam do powiedzenia... (dopóki nie przeczytam kolejnej książki Mruga

)

Lucy Porrison

A może gdyby nie Yoko nie było by 'Woman' ?

i innych pięęęknych piosenek...

Magda McCa

Możliwe, bardzo możliwe. Ale może wtedy byłyby inne Mruga

Mimo wszystko... Mruga

Lucy Porrison

Ale jednak bez Yoko John nie byłby Johnem

Wczoraj { fest wcześnie. } odkryłam piękno 'Beautiful boy' ... normalnie sie ROZPŁYWAM przy tym

{ WCZAAAS. jaki wstyd :Lol: }

Apple

Hmmmm..... Nawet fajna pioseneczka. Miałam ją wcześniej, ale słuchałam tylko tych już mi znanych. Cały czas odkrywam coraz to nowsze.... Co nowsza to lepsza Mruga

Cissy.

to może i ja się wypowiem Wesoly

Otóż Beatlesi jako tacy byli w moim życiu przez całe dzieciństwo, nieco na uboczu ale ubóstwiałam już wtedy 'Yellow submarine' i 'All you need is love' Wesoly

Ale wiadomo jak to jest z małymi dziećmi - wtedy zupełnie mi to wystarczało. Po pewnym czasie można powiedzieć odsunęłam Ich w niepamięć.
Potem poznałam `Yesterday`, na która byłam stanowczo za młoda. Krótko mówiąc - nie polubiłam jej zbytnio

I od tamtej pory kojarzyłam Beatlesów tylko z nią, i nie lubiłam.
Potem polubiłam bardzo `Yesterday`. Ale /nie wiem czemu/ kojarzyłam ich nadal DOŚĆ dziwnie.
Potem była chyba pierwsza czy druga klasa gimnazjum. Był u nas taki konkurs z angielskiego organizowany, a koleżanka śpiewała `Obladi, oblada`. Piosenka bardzo mi się spodobała, zaczęłam pytać ludzi czyja jest i naprawdę baaaardzo się zdziwiłam kiedy powiedzieli mi że to Beatlesi. Po tym fakcie zakochałam się w albumie `please please me` i we wszystkich po kolei piosenkach. Wtedy był John tym najlepszym dla mnie

/bo innych nie kojarzyłam xD/
Potem była przerwa w której absolutnie wielbiłam Nirvanę i AC/DC /chyba

/.
A potem oglądaliśmy na angielskim film dokumentalny o Beatlesach. Zauroczyłam się cholernie w całej muzyce /m.in.`Strawberry fields`/ i w Paulu Wesoly

Po tym wydarzeniu wszystko zmieniło bieg, pokochałam bardzo też Ringo Wesoly

staram się wciąż poznawać nowsze piosenki, absolutnie wszystkimi jestem zauroczona /boję się tylko i zapewne nigdy nie posłucham 'I'm so tired'/. Potem były filmy, które kooooocham jak diabli xD A ostatnio wciągnęła mnie bardzo kariera solowa Paula i Johna. Ach no i coraz bardziej intryguje mnie George :>

I to by było na tyle chyba xD

Kaileena_Farah

A ja tu jeszcze nie pisałam... aaa! Very Happy

Dobra, dobra... zacznijmy od początku. Z muzyką The Beatles ciężko nie mieć styczności, więc już jako małe, bezmózgie dziecko miałam okazję zapoznać się z kilkoma ich utworami. Jakoś tak... nic nie ruszyło. Czwórkę z Liverpoolu kojarzyłam jako identycznych (

), wesołych chłopców w garniturach i grzecznych fryzurkach, którzy śpiewają krótkie, skoczne piosenki o miłości w akompaniamencie dziewczęcych pisków. I nadszedł miesiąc maj, roku pańskiego 2007-ego... Byłam w wybitnie złym stanie psychicznym. Melancholia jak by nie patrzeć... Wtedy właśnie, mój Hrabia (tata - dla niewtajemniczonych) przywiózł do domu 'Yellow Submarine' na DVD. Nie musiał namawiać. Chcąc - nie chcąc, tknęło mnie i wieczorem, tego samego dnia krążek wylądował w odtwarzaczu... Iii... zaczęło się. Od pierwszej do ostatniej minuty uderzyło mnie - 'Jezu, Kaileena... jaka ty głupia jesteś!!! Oni są GENIALNI!!! Co robiłaś przez te 15 lat?! No co?! Dlaczego ich nie słuchałaś?!". Natychmiast po napisach końcowych, wygrzebałam z półki dwie zakurzone składanki i wrzuciłam do wieży... raz, dwa, trzy, cztery... Słuchałam całą noc. O świcie byłam nieprzytomna, ale nie mogłam spać i jeść. Po prostu - byłam ja i Beatlesi, do których nagle zapłonęłam miłością tak wielką i nieokiełznaną, że zdziwiło to wszystkich... a zwłaszcza mnie samą OO.
Ponieważ zbliżała się 40-sta rocznica wydania 'Sierżanta Pieprza', postanowiłam uczcić ją jadąc do Empiku i kupując płytę. Jak pomyślałam, tak zrobiłam. A wtedy to już w ogóle wpadłam... Wink

Nagle okazało się, że moje wspomnienie z dzieciństwa zasadniczo różni się od tego kim naprawdę byli/są Bitle i, co tworzyli... To wcale nie 'grzeczni chłopcy śpiewający urocze pioseneczki o miłości'. To odważni artyści, nawet na początku swojej kariery... I za to właśnie ich pokochałam. Dlatego teraz tu jestem i piszę z Wami. Kocham ich od niedawna i... cieszy mnie to! Odkryłam coś dla czego warto żyć, dla czego warto tworzyć! Wierzę, że przede mną jeszcze mnóstwo utworów do wysłuchania, filmy, książki, zdjęcia... Wszystko. I nie stracę zapału. Nie w stosunku do nich...

Pozdr.

master ble

eh, ja też od niedawna Mruga

w sumie to od zawsze ich słuchałam.. ale biernie Rolling Eyes

czynnie się zaczęło gdzieś tak w listopadzie/grudniu ubiegłego roku. nudziło mi się i.. postanowiłam wykraść tacie smakowicie wyglądające best of Beatlesów. z zadowoleniem odkryłam, że pierwszą połowę doskonale znam. no tak, miłe pioseneczki, ale takie.. takie.. hm.
jednakże Help! mnie bardzo poważnie zachwyciło, szczególnie początek Mruga

ale prawdziwy nokaut nastąpił w drugiej połowie, a mianowicie Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band, Lucy In The Sky With Diamonds i Hey Jude kolejno po sobie. to było niesamowite! jak się skończyło Hey Jude to pozbierałam szczątki szczęki z podłogi, dosłuchałam ostatnie Let It Be i puściłam płytę od początku. kręciła się u mnie dobre dwa tygodnie, potem postanowiłam, że chcę więcej. stopniowo poszerzałam kolekcję oraz czytałam. czytałam mnóstwo o Beatlesach. a potem oglądałam. wciągnęło mnie bardzo, bardzo..
i jakże zdziwił się mój tata, kiedy nagle okazało się, że znam prawie wszystkie ich piosenki na pamięć! Laughing

stali się częścią mojego życia.. i nią pozostaną na pewno Wesoly

Gość

Zaczęło się tak niewinnie... jeden głupi link do Helter Skelter (kwiatek dla Kaileeny!), kilka dni później przypadkowe znalezisko - Yesterday na youtube. Ściągnęłam 'na próbę' składankę "One", potem poszło z górki xDD Please Please Me, With The Beatles... w sumie nie znam jeszcze "Yellow Submarine" i "Let it Be". Film 'A Hard Day's Night' tylko pogorszył sprawę, 'Help!'... no tak. xD
Największy szok przeżyłam w trakcie odsłuchiwania Sierżanta Pieprza, ale to chyba normalne Laughing

W tej chwili ani dnia bez Żuków bym nie przeżyła xDDD A.. nie wspomniałam o Truskawkowych Polach... może lepiej nie, znowu się zahipnotyzuję i będę tego słuchała 5 godzin Mr. Green

AAa! xD Idę posłuchać 'Magical Mystery Tour' xD Wesoly

Szlachcianka

O, ty tez masz w zwyczaju sluchania jednej piosenki 5-6 godzin? Laughing

Lennonka

O, ja też mam ten zwyczaj! Wesoly

Magda McCa

Ja mam zwyczaj słuchania nawet tydzień Laughing

Gandalf

Też to mam. To jest okropne, bo ja potem muszę nucić, a kompletnie nie potrafię śpiewać. No ale trudno, trzeba cierpieć w życiu. Cierpienie uszlachetnia. Wesoly